Life is like a Bride; Beautiful, Expensive, Precious and Hysterical

dinsdag 4 oktober 2011

lijstjes

Aantal korte fragmenten over verschillende onderwerpen.

boodschappen doenStrijken
Blog schrijven over lijstjeE-mail versturen naar coördinator
Lijstjes. Ja, mensen die mij kennen weten dat ik graag met lijstjes werk. Op de een of andere manier zien mensen dat vaak als een slechte eigenschap. maar waarom eigenlijk? Het helpt mij.
Ik zat laatst totaal in de stress. Zag door de bomen het bos niet meer en besloot een lijstje (lees: LIJST) te maken met alles wat ik nog moest doen zo snel mogelijk. En dat hielp. Meteen. Het gaf mij duidelijkheid over wat ik nog precies moest doen en zorgde voor inzicht in hoe ik dat wilde doen. Zelfs toen het lijstje nog helemaal vol stond, en ik niet wist waar ik moet beginnen en hoe ik dat moest doen, maar voornamelijk dat ik er geen zin in had om te doen, zorgde het wel voor meer rust. Maar ja, rust is ook maar een relatief begrip. Ik kan wel een berg strijkgoed gaan strijken maar de volgende was komt er al weer aan. Mijn kat Dino zorgt ook voor de nodige onrust, stage, school, ziekenhuis, etc. Ondanks het maken van lijstje en ook als ik hélemaal niets te doen heb, zelfs dan is er geen rust. Niet bij mij en niet in mij. Ik denk dat ik klaar ben voor kinderen.






Just hold my hand tight, so I'll will never lose you

vrijdag 6 mei 2011

huisje-boompje-beeste

Heb de 'feest'-dagen weer overleefd. In tegenstelling met vorig jaar heb ik nu wél wat gedaan. Tenminste met koningennacht en dag. Bevrijdingsdag heb ik geleerd. Tja...zo overleef je de 'feest'-dagen wel. Geen zielige oorlogsfilms gezien, geen suzuki swift gezien en geen tompoezen gegeten. Een biertje gedaan met wat vrienden en psychologie geleerd.

Ach, ik moet niet zeuren. Vorig jaar hadden Paul en ik een gesprek omdat ik vond dat we te weinig deden. Te weinig deden op speciale momenten als anderen wel wat deden, zoals....feesten.
Het is niet dat ik er per se behoefte aan heb. Ik hoef niet meer per se elke zaterdag te stappen in mijn stamkroeg. speciale feesten, verjaardagsfeestjes, het casino of een drankje doen met vrienden vind ik veel leuker. Maar ik merkte vorig jaar dat ik op sommige momenten wel meer behoefte heb aan...tja...wat de meeste 21-jarige doen.

Begrijp me niet verkeerd. Ik houd van mijn leven zo. Ik houd van mijn burgelijke leventje en zoals ik al zei, hoef ik niet elke keer te stappen. Maar als je op dagen zoals koningennacht thuiszit, zonder specifieke reden, voel je je wel een beetje....triest.

Dus ik moet niet zeuren. Dit jaar zijn we dat meer gaan doen. Ik heb mijn burgelijk leventje met de man van mijn leven, diegene waarvan ik houd. Ik studeer en volg mijn passie van lesgeven als juffrouw en zie mijn vrienden regelmatig. En zo af en toe ga ik naar een feestje.

Dit jaar ben ik dus wel 'uitgeweest', op beiden dagen. En op bevrijdingsdag was ik aan het leren; ik had een reden om ergens niet heen te gaan. Eigenlijk heb ik het zo slecht nog niet. Ik kan zelf bepalen wanneer ik wat wil en ben onafhankelijk op momenten dat ik dat wil en moet zijn. Maar op sommige momenten wil ik gewoon afhankelijk zijn, dingen samen doen, een burgelijk stel zijn. Héérlijk.

En mensen die mij nu nog vragen of ik mijn leven niet vergooi, of mij vragen of ik mij niet verveel, die snappen niet veel van het leven. Waar iedere tiener en volwassene om zeurt, is liefde, ware liefde. En uiteindelijk een huisje-boompje-beestje. Ik heb vriendinnen die daarop smachten. Dat is de reden waarom we zoveel daten en genieten; om te weten wat we willen, om uit te proberen en om te zoeken. Uiteindelijk gaat het over het zoeken naar je leven, naar hetgeen wat je wilt, wat dat dan ook is. Dus zoek jij maar lekker door.

How lucky am i that i already found it



Just hold my hand tight, so I'll will never lose you

woensdag 27 april 2011

En dan begin je een blog

Waarom bestaan er Blogs? Waarom beginnen mensen een Blog? Waarom begin ik een Blog. Een Blog is toch een soort dagboek, een openbare dagboek. En laat ik heel eerlijk zijn, ik was nooit heel goed in dagboeken schrijven. Ik begon er altijd aan, maar maakte het nooit af. Ik vond het saai, nutteloos. Praten gaat toch veel sneller? Met praten kan ik veel beter uit mijn woorden komen.
Toch houd ik wel van schrijven. Ik vind het leuk om te schrijven. Goed ben ik er niet per se in, maar zo af en toe komt er nog wel iets nuttigs uit mijn mond (lees: pen).
Waarom ik dan niet gewoon een dagboek koop? Net zoals vroeger ben ik daar nog steeds niet zo goed in en dol op...Niemand leest het. Dat is ook wel de bedoeling van een dagboek, zo persoonlijk en alles, maar dan schrijf ik het voor niks. Een blog, dat kunnen mensen het tenminste lezen. Ik schrijf dan tenminste niet voor niks. Voor mezelf schrijven vind ik maar niks. Tenminste niet direct. Indirect is het natuurlijk fijn. Als ik een blog begin heb ik tenminste het idee dat mijn geschrijf niet voor jan met de korte achternaam is.

Klinkt dit alles gek? Tja...ben ik ook wel een beetje. Ik kan zelf bepalen hoe persoonlijk ik het maak, hoe dagboekachtig. En toch schrijf ik het voor mijzelf, maar níet voor Jan Lul (sorry, nu toch gezegd). Ik vind het gewoon leuk om ergens mijn mening over te geven, irritatie over te uiten of gewoon iets te vertellen waarmee ik zit.

mensen van mijn opleiding zullen nu wel denken waar ik de tijd vandaan haal. Of ik die tijd wel heb. Theoretisch én praktisch gezien niet. Maar ja, moet toch iets hebben als ik mijn huiswerk probeer uit te stellen. verwacht geen al te diepe verhalen van me, gaat niet lukken. Als ik dat zou willen doen, dan koop ik wel een dagboek.


Just hold my hand tight, so I'll will never lose you

Uit de oude doos5: Van een kale kip kun je niet plukken

Het huidige kabinet wil gaan bezuinigen op het onderwijs. Er gaat maar liefst 140 miljoen euro bezuinigd worden, waarvan 47 miljoen euro op het basisonderwijs. In het hele land zijn mensen massaal opgestaan om hun protesten en angsten te uiten tegen deze onderwijsbezuinigingen. Maar waarom zijn deze onderwijsbezuinigingen zo nadelig voor het basisonderwijs?

Allereerst moet men beseffen dat door de onderwijsbezuinigingen de kwaliteit van het basisonderwijs fors achteruit zal gaan (PO-raad, 2010). In 2009 is de SP een onderzoek gestart naar verschillende aspecten van het onderwijs. Aan dit onderzoek hebben 3300 leerkrachten meegedaan. Van deze groep participanten was slechts 25% tevreden met de huidige kwaliteit van het onderwijs (Kant, Van Dijk & Smits, 2009). Door de onderwijsbezuinigingen zal dit nog verder achteruit gaan. Onderwijs staat bij goede kwaliteit.

Als de onderwijsbezuinigingen doorgaan gaat dit dus ten koste van de kwaliteit. Dit komt omdat de klassen steeds groter zullen gaan worden. Op dit moment is er een bekostiging voor één leerkracht per 20 leerlingen. Na de bezuinigingen zal dit één leerkracht voor 28 leerlingen zijn. Klassen worden dus steeds groter. Uit het onderzoek van de SP blijkt, dat bij klassen tot 25 leerlingen 75% van de leerkrachten een te hoge werkdruk ervaart. Bij klassen boven de 25 leerlingen loopt dit zelfs op tot 87%. Hoe groter de klassen, hoe groter de werkdruk van leerkrachten (Kant, Van Dijk & Smits, 2009).

Dat de klassen groter zullen gaan worden heeft nog een nadeel. Leerkrachten zullen niet alleen een grotere werkdruk ervaren, zij zullen ook minder tijd hebben voor de leerlingen. Te grote klassen zorgen ervoor dat leerkrachten minder tijd overhouden om de leerlingen individueel te benaderen. Dit kan ten koste gaan van de leerprestaties (Vernooy, 2009; Post, 2005). Volgens het National commission on teaching and America’s future zijn er een aantal factoren die de taal- en rekenscores van kinderen beïnvloeden. Voor 8% is dit toe te schrijven aan de grootte van een klas (1997).

Dat de kwaliteit achteruit gaat is niet de enige reden waarom de onderwijsbezuinigingen slecht zullen zijn voor het basisonderwijs en dit dus niet door mag gaan. Een ander belangrijk punt is dat door de onderwijsbezuinigingen het vak leerkracht minder aantrekkelijk zal gaan worden.

Het is algemeen bekend dat de salaris van een leerkracht geen vetpot is. Uit het onderzoek van de SP kwam naar voren dat 65% van de leerkrachten ontevreden is over zijn of haar huidige salaris. Door de onderwijsbezuinigingen zullen de leerkrachtsalarissen gaan bevriezen, al dan niet slinken. Dit zal veel mensen ervan weerhouden om als leraar aan het werk te gaan.

Een tweede punt is dat de overheid wil gaan bezuinigen door middel van boetes voor studenten die studievertraging oplopen. Het kan zijn dat sommige mensen al een andere studie begonnen zijn, of zelfs aan het werk zijn, op het moment dat ze beseffen dat leerkracht zijn hun ware roeping is. Maar willen zij hier €3000 voor gaan betalen? Dit is namelijk de boete die je bij studievertraging oploopt.

Verder komen er steeds meer nadelen voor leerkrachten aan het licht. Het beroep wordt steeds onaantrekkelijker geworden (Van der Ploeg & Scholte, 2003). Zo wordt de hoeveelheid administratie als zeer nadelig gevonden. Leerkrachten houden nauwelijks tijd over voor het lesgeven zelf. Als er geen investeringen worden gestopt in het onderwijs, zal dit niet veranderen, en zullen deze nadelige punten steeds zwaarder worden.

Toch is er een voordeel op deze bezuinigingen volgens de overheid. Het geld dat wordt opgeleverd wordt uiteindelijk besteed aan het onderwijs. Maar waarom zou je geld ergens eerst weg gaan halen om het vervolgens terug te geven? En is dit wel echt zo? Wordt het geld wel daadwerkelijk gebruikt voor het onderwijs en wat is daar dan van over?

Verder zullen veel mensen zeggen dat de overheid nu niet meer moet zwichten. Als de overheid zijn plannen terugtrekt, zullen in de toekomst straks bij elke bezuinigingen mensen in opspraak komen, want blijkbaar werkt het. Maar zoals Desiderius Erasmus in 1520 zei: “Zie jij er nu maar op toe dat er voldoende onderwijzers worden aangesteld. Laat de vorsten er moeite voor doen dat de letteren in ere gehouden worden. Dan zul je zeker zien dat noch de sterren, noch de talenten tekort schieten in deze tijd.” (Erasmus, 2001).


Betoog voor het vak argumentatieleer.
Betoog over de onderwijsbezuinigingen

Nathalie Plantinga
4 februari 2011


Literatuurlijst:
- Darling-Hammond, L. (1997). Doing what matters most. Investing in quality teaching. National commission on teaching and America’s future. P. 8-9.
- Erasmus, D. (2001). Het boek tegen de barbarij. Amsterdam, Nederland: uitgeverij SUN.
- Kant, A., Dijk, J. van & Smits, M. (2009). Leraar aan het woord. Morgen wordt het beter. Verkregen op 31 januari, 2011, van http://www.sp.nl/service/rapport/090910_Leraaraanhetwoord.pdf
- Ploeg, J. van der & Scholte, E. (2003). arbeidssatisfactie onder leerkrachten. Pedagogiek, 23, 4, p. 276-290
- PO-raad. (2010). Bezuinigingen desastreus voor basisonderwijs. Verkregen op 3 februari, 2011, van http://www.poraad.nl/index.php?p=19641&nieuws_id=508392
- Post, P. (2005). Leerlingen van niveau 2 hebben recht op schoolsucces. Onderwijs en gezondheidszorg, 29, p. 3-7.
- Vernooy, K. (2009). Lezen stopt nooit. Verkregen op 2 februari, 2011, van http://beteronderwijsnederland.net/files/Edith_lectoraat_def.100209%5B1%5Dgoede%20versie.pdf

Uit de oude doos4: HET dilemma of DE dilemma

Keuzes maken, altijd lastig. Zoals nu. Ik wil een blog schrijven, maar waarover? Over de hoeveelheid tissues die ik al heb verbruikt durende deze verkoudheid? Over de taaltoets waar ik een negen voor moet halen? Over mijn portemonnee die steeds meer slinkt? Of over niks?
Inderdaad, misschien moet ik gewoon mijn mond houden. Technisch gezien houd ik ook mijn mond bij het schrijven van deze blog.. hmm.. Dilemma.^o)

Wat is een dilemma eigenlijk? Of beter gezegd; wanneer spreek je van een dilemma? Sommige mensen vinden het een dilemma wanneer ze moeten kiezen tussen verschillende schoenen. Andere mensen vinden de opwarming van de aarde een dilemma. Het kan aan mij liggen, maar ik vind die twee dilemma's nogal van elkaar verschillen.

Volgens het altijd fijne wikipedia is een dilemma een keuze tussen twee of meerdere alternatieven die even (on)aantrekkelijk zijn.
Als je naar de bovenstaande beschrijving kijkt, lijkt de schoenenkwestie meer op een dilemma, dan de opwarming van de aarde. Misschien is het niet helemaal politiek correct om te zeggen, maar wel wikipediacorrect.

Maar wat is dan het verschil tussen een keuze en een dilemma?:(()

Origineel gepost op: 18-09-2010

Uit de oude doos3: Verbondenheid heeft de kleur oranje

Amerika, de Vs. Het land van de rode en blauwe vlag, het land van gerechtigheid, het land van de MC Donalds, het land van halloween, het land van Hollywood. Maar voornamelijk het land van verbondenheid. De VS is een individualistisch land, maar in deze zin is er niet veel individualisme. Alles is voor hun land, Amerika. Ze gaan er allemaal voor. met z'n allen. Ze voelen zich verbonden met elkaar en met hun land.
Dat heeft iets positiefs. Ze zijn hun land trouw en voelen zich met elkaar verbonden.

Soms zou ik willen dat we meer op de VS lijken. Nederland begint een beetje te splitsen. Veel mensen voelen zich niet met elkaar verbonden. Mensen zijn alleen en wonen, eigenlijk toevallig, in Nederland.

Maar dan zie je iets veranderen. En dit wordt de olympische spelen en het WK genoemd. Tijdens deze evenementen voelen wij ons verbonden. Wij zijn allemaal voor Oranje. Ook als je niet van voetbal houdt hoop je dat ze winnen. Gezellig met veel mensen voetbal kijken. Lekker met biertje erbij en wat chips, heerlijk. Iedereen dost zich uit in oranje kleren. Alle straten zijn bedolven onder de oranje vlaggetjes. Wij zijn één, met z'n allen. Maakt niet uit wie je bent, want wij zijn allemaal voor Nederland, voor oranje.
Waarom kan dit niet vaker zijn? Waarom kunnen wij ons alleen maar verbonden voelen tijdens voetbalevenementen? Wij kunnen ons alleen maar verbonden voelen als we allemaal dezelfde kleding aanhebben. Dat is bespottelijk! Echt bespottelijk!

Ik wil echt niet naar de mentaliteit van de VS toe. Absoluut niet. Ik heb namelijk niet zo heel veel zin om elke dag op school het wilhemus te zingen. Maar toch. Hoe voel jij je op dit moment? Hoe voel jij je straks over 1,5 uur als Nederland weer moet spelen. Er gieren zenuwen door mijn lichaam (kan je nagaan, ik hoef die doelpunten niet eens zélf te scoren). Tijdens deze periodes in een jaar voel ik mij verbonden, verbonden met de rest, verbonden met het land. Verbonden met Nederland. Verbonden met Oranje.... :hollandschmink:

Veel groter kan een mens niet zijn
Als ie wint, als ie scoort, en als iemand zijn tanden laat zien.
Veel mooier kan een land niet zijn.
En als het zingt, als het juicht en als het ons oranje laat zien.
Voor een keer meer dan een talent.
Laat zien dat je de beste bent!

Uit de oude doos2: Irritatie is een schitterend woord

Ik sta te wachten op het perron. Nog vijf minuten voordat hij komt en mij naar Amsterdam brengt. Het is wringen en dringen om een plekje te bemachtigen zonder dat je naast iemand komt te zitten. Niet dat dat gaat. Vaak zit je op elkaar gepropt alsof je elkaar al jaren kent. Iedereen lijkt elkaar te kennen, zo dicht zitten ze op elkaar.

Ik kies een plekje. een tweezits. En zet mijn tassen naast mij neer, om mijn teratorium af te bakenen. Niet dat er niet iemand naast me mag komen zitten, maar liever niet. Gewoon de ruimte en vrijheid hebben.

De trein komt langzaam op gang en de stem van de conducteur klinkt vaag door de speakers. Zo ver weg, zo triest. Ik doe altijd mijn best om dan naar hem te luisteren omdat ik het anders zo zielig vind dat niemand anders hem hoort. Hij doet toch zijn best. Zal die eigenlijk wel doorhebben dat niemand hem hoort?

Voor mij zit een bejaard stel. Ze zeggen niks tegen elkaar, je ziet dat ze uitgepraat zijn. Toch straalt de liefde ervan af, pure liefde. Geen passie of verliefdheid, maar kameraadschap en....liefde.
Naast het gangpad zit een meisje met teveel make-up waardoor je haar gezicht niet meer kan zien. Zo'n meisje dat met haar zonnebril in de trein zit en verveelt voor zich uit staart, want de trein is eigenlijk beneden haar niveau.

schuin voor mij zit een jongen die verstopt zit onder zijn jas die drie maten te groot lijkt.
Langzaam gaat zijn hand naar zijn jaszak. Hij haalt er een klein, zwart, glimmend apparaatje uit. Zo glimmend dat de zon, die door de ramen van de trein helder schijnt, het licht weerkaatst, waardoor je niet kan zien welke kleur dit apparaatje nou precies heeft. Niet dat me dat interesseert maar het valt me toch op.
De draadjes lijken zich een eigen weg te begeven. Misschien weg van hem, niet willend om weer in zijn oren gestopt te worden. Maar tevergeefs.
Langzaam, met veel voorzichtigheid, doet hij de dopjes in zijn oren. Tenminste, ik neem aan dat dat zijn oren zijn, aangezien die verstopt zitten in zijn jas.

Dan klinkt de muziek. Het klinkt ver weg, maar toch zo dichtbij. te dichtbij. Irritant dichtbij. Je kan horen dat de muziek eruit komt, wat voor een soort muziek het is maar net niet genoeg om het exacte liedje te herkennen. Ik doe altijd mijn best om het niet te horen, of in ieder geval te doen alsof ik het niet hoor en mij niet absoluut niet irriteer.
Verdiept in mijn psychologie boek probeer ik bladzijde na bladzijde te lezen maar telkens als ik een zin in mij probeer op te nemen verdwijnt de zin halverwege in mijn geheugen en hoor ik de muziek die ik niet kan plaatsen door mijn hoofd heen gallen. Ik ben benieuwd of hij doorheeft dat ik mij irriteer. Mijn zuchten zal hij in ieder geval niet horen, daar staat de muziek te hard voor.

Allerlei vragen spoken door mijn hoofd: Moet ik er wat van zeggen? Zal hij mij dan geen klap verkopen? Hoort hij me wel? Wat voor een muziekstijl heeft hij? Wat is zijn lievelingskleur?
Ik weet dat die laatste vraag er eigenlijk niet toe doet en niet relevant is, maar het spookt toch op de een of andere manier door mijn hoofd.
Ze zouden een afstandbediening moeten uitvinden waardoor je de muziek van andere passagiers zachter kunt zetten. Dan snappen ze de hint wel. Maar als die afstandbediening in verkeerde handen valt en iemand maakt er een nucleaire bom van dan.... oké nu draaf ik door.
Mijn punt is dat het mij irriteert. Niet dat zijn muziek te hard staat, of dat altijd iedereen zijn muziek te hard heeft staan. Het irriteert mij zelfs niet dat deze mensen in mijn ogen een gebrek aan respect hebben. Het irriteert mij dat ik hier niks van zeg. Ik irriteer me dus eigenlijk aan mijzelf.
Maar is dat wel rechtvaardig. Is mijn haat en irritatie voor deze mensen wel rechtvaardig. Misschien zijn deze mensen allemaal toevallig slechthorend. Of zet hij zijn muziek wel harder door mijn gezucht.

Ik probeer mijn concentratie maar bij het boek te houden. Misschien moet ik in het vervolg wel hardop gaan lezen. Misschien helpt dat.
Origineel gepost op: 20-03-2010

Uit de oude doos1: mensen die graag water drinken hebben het recht nog niet om andere alcohol te verbieden

Wie nu nog regelmatig uitgaat of een kroegje pakt merkt dat er verschillende soorten drinkers zijn; de nog altijd intacte 'breezersletjes', de ik-doe-net-alsof-ik-veel-alcohol-heb-gedronken-maar-eigenlijk-lust-ik-het-niet-mensen, de échte alcoholisten, de 'drankje op z'n tijd' mensen, de echte uitgaansdrinkers en de 'ik-drink-niet-dus-dan-mag-jij-ook-niet-drinken' mensen.
Over die laatste groep wil ik het graag even hebben.

Zelf mag ik, door medicijnen, geen alcohol drinken. Ik weet dat het voor sommige een wonder lijkt, maar ik heb al bijna een jaar niet meer gedronken.
Nu ik dus 'niet meer drink' merk ik veel meer hoeveel zeikerds er rondlopen. Nu ik nuchter ben, god wat klinkt dat fout, nu ik zelf niet meer drink, valt me op hoe afkeurend mensen kunnen zijn, vreselijk!
Niet dat ik zo begaand ben breezersletjes en alcoholisten maar het is niet zo dat als je van water houdt je het recht hebt om alcohol te verbieden of af te keuren alleen maar omdat jíj zo bekrompen zijn.

Een week geleden was carnaval, een feest waarin bier ongeveer centraal staat, een uitgelegen kans dus voor antialcoholdrinkers om de grote hoeveelheden lucht los te laten tijdens iedere veelbetekende zucht, want oh, oh, oh, iemand besteld een biertje. Bel de locale politie!!!

Wàt is de reden dat deze mensen dit doen? Frustratie dat zij níet drinken? Of misschien, zoals in mijn geval, dat mensen niet mógen drinken maar graag wíllen drinken?
Of is het gewoon zo dat ze zich te goed voelen en zichzelf beter en belangrijker vinden dan de wel-drinkers, de, in hun ogen, lagere bevolking?!
Als dat zo is, als dàt de reden van dit afkeurend gedrag is, en ik denk dat dat inderdaad zo is, dan betekend dat eigenlijk dat alcohol nog een beetje een taboe is.

Al met al vind ik het eigenlijk een beetje raar. Als je niet van melk houdt ga je toch ook niet raar doen tegen mensen die wél melk drinken?: "oh my god! Zag je dat? Hij dronk melk! Dat is zó 2008! Ìk, en mijn mening is de enige mening, vind dat echt niet kunnen!"

lieve mensen, wees gewoon verstandig en laat elkaar met rust. Bestel, net zoals mij, een colaatje en doe niet zo neerbuigend tegenover mensen die wèl een drankje drinken.

Dat je van water houdt wilt nog niet zeggen dat je het recht hebt andere alcohol te verbieden.

Origineel gepost op: 03-03-2009